[title]
Fransız sinemasının en üretken isimlerinden biri kesinlikle François Ozon. Sizin en sevdiğiniz Ozon filmi hangisi? ‘8 femmes / 8 Kadın’ (2002), ‘Swimming Pool / Havuz’ (2003) gibi daha eski sayılabilecek işleri mi yoksa yenilerden ‘Jeune et Jolie / Genç ve Güzel’ (2013), ‘Frantz’ (2016) gibi filmleri mi? Usta yönetmen şimdi hassas bir konuya değinen son filmi ‘Grâce à Dieu’ ile çıkıyor karşımıza. Prömiyerini Berlin Film Festivali’nde yapan ve festivalden Jüri Büyük Ödülü’yle dönen filmin başrolündeki Melvil Poupaud’yu Xavier Dolan’ın ‘Laurence Anyways’inden (2012) gözünüz ısırıyor olabilir.
Gerçek bir olaydan esinlenen film, Katolik din adamlarının istismarına maruz kalmış mağdurların hikayesini konu ediniyor. Üç eski mağdur Alexandre, François ve Gilles kendilerini istismar eden rahibin hâlâ kilise bünyesinde çocuklarla çalıştığını öğreniyor. Artık suskunluklarını bozmaya karar veren üçlü bir araya gelerek yıllardır ertelenen yüzleşme için hazırlanıyor. Ozon, temsili son derece zor bir konuyu, kendine has dokunaklı sinema diliyle ele almayı başarmış.