[title]
Cafer Panahi’nin rejim karşıtı olmak gerekçesiyle yıllarca İran’da ev hapsinde tutulduğu ve 20 yıl boyunca film çekmesinin yasaklandığı artık çoğu sinema severin malumu. Bu yasağı ilk kez ‘This is Not a Film / Bu Bir Film Değil’de (2011) delen Panahi, sansürü bir avantaja çevirerek, kısıtlamalar sayesinde sinemasal yaratıcılığını perçinlemişti. Yönetmenin bir evin dört duvarı arasında mahsur kaldığı ‘This is Not a Film’i izleyen ‘Closed Curtain / Perde’ (2013) yine kapalı bir alanda sansüre karşı yaratıcılığın sınırlarını sorguluyordu. Panahi’nin yasaklı olmasına karşın film çekmesi artık kabak tadı vermeye başlasa da, ‘Taxi’nin Berlinale’deki en büyük ödül olan Altın Ayı’yı büyük övgüler eşliğinde kazanması, onun dar alanda manevra yeteneğini yine kanıtlıyor bize.
Panahi bu kez bir taksi şoförü olarak kendini filmin merkezine koyuyor. Abbas Kiarostami’nin 2002 yapımı filmi ‘Ten’deki gibi, bir arabanın içinden, dar bir kadrajdan, geniş bir İran manzarasına ulaşıyoruz. Panahi’nin elindeki ufacık malzemeden toplumsal eleştiri üretme yeteneği bizi bir kez daha kendisine hayran bırakıyor. İran sinemasının yaratıcı gücüne inancımızı tazeleyen ‘Taxi’ sinefiller için bir ziyafet.