Nesren Jake ile ‘Lunatic Asylum’ üzerine

‘Lunatic Asylum’ serginizde ilk kez yüzünüzü gördük. Bugüne dek yüzünüzü göstermemiş olmanızın sebebi nedir? Kimliğinizi paylaşmak için neden bu serginizi seçtiniz?  

Yüzümü gizlememin arkasında herhangi bir gizem veya kasıt yoktu. Bu sadece sanatsal bir tercih ve ifade şekliydi. Eserlerimin odak noktası her zaman kimliğimden ziyade, izleyiciye sunduğum mesaj ve duygular olmuştur. Bu sergiyi yüzümü göstermek için seçmemin sebebi ise nihayetinde izleyiciyle daha kişisel bir bağ kurmak ve sanatımın arkasındaki hikayeyi daha net bir şekilde paylaşmaktı.

Beşinci kişisel serginiz ‘Lunatic Asylum’da izleyicileri neler bekliyor?

Günümüzde kahramanlar sadece çizgi romanlarda değil, her yerde karşımıza çıkıyor. Filmler, oyunlar, reklamlar, ürünler… Bu kahramanlar, bize güç ve başarı vaat ederek her şeyin mümkün olduğunu ve her sorunun çözülebileceğini hissettiriyor. Aynı şekilde markalar da bize ideal bir yaşam tarzı ve kimlik sunuyor. Bu ikisi de bir araya geldiğinde, tüketim çılgınlığı ve benlik algımızda bozulmalar ortaya çıkıyor. ‘Lunatic Asylum’ bu iki gücü bir araya getirerek, görsel kapitalizmin yarattığı illüzyonu eleştirel bir bakış açısıyla incelemeyi ve sorgulamayı amaçlıyor.

Bu sergiye nasıl hazırlandınız? Eserlerinizi üretirken nelerden beslendiniz?

Pandemiyle birlikte hepimiz evlere kapanıp yalnızlaştık. Ardından ülkemizde yaşanan ekonomik krizle birlikte birçok insan maddi zorluklarla karşı karşıya kaldı. Gerçek hayatta mutlu olamayan bizler mutluluğu sosyal medya gibi alanlarda arayıp, tüketim odaklı bir girdaba düştük. Pandemi süreciyle birlikte benim eserlerim de dönüşüm geçirerek renklenip, ilk bakışta tanıdık bir his uyandıran farklılıklar kazandı. Son sergim olan ‘Lunatic Asylum’da da görsel kapitalizmin yarattığı illüzyonu eleştirel bir bakış açısıyla incelemeyi ve sorgulamayı amaçladım.

15 yıldır pop-art ve sokak sanatı alanında üretimlerinizi sürdürüyorsunuz. Bu alanları çekici bulmanızın sebepleri neler?

Pop-art ve sokak sanatı her zaman bana ulaşan ve beni heyecanlandıran sanat biçimleri oldu. Bu alanların sunduğu özgürlük beni cezbetti. Pop-art ve sokak sanatı aracılığıyla toplumdaki tabulara ve klişelere meydan okuyabilirim, izleyiciyi sorgulamaya ve düşünmeye teşvik edebilirim diye düşündüm. Bu düşünceyle oluşturduğum Pop-Propaganda tarzında eserlerimle kendimi ifade etmeyi seçiyorum.