คิวยาวสุดในเยาวราชต้องยกให้กับขนมปังปิ้งริมทางผู้เป็นเทรนด์เซ็ตเตอร์ของขนมปังปิ้งประเภทก้อนกลมกรอบนอกนุ่มใน ร้านนี้ขายมา 40 ปีโดยไม่มีชื่อร้านนอกจากป้ายที่บอกว่า “ขนมปังเจ้าอร่อยเด็ดเยาวราช” พร้อมกล่องกระดาษประทับตราเจ้าของร้านในกรอบสุดวินเทจ ย้อนไปสัก 10 ปีก่อนร้านนี้ถือว่าฮิต แต่ไม่ต้องต่อคิวนานขนาดต้องรับบัตรคิวและเขียนรายการอาหารล่วงหน้าอย่างเป็นระบบ รวมทั้งไม่มีเสียงโทรโข่งของคุณลุงเจ้าของร้านให้ได้ตื่นเต้นเหมือนปัจจุบัน ขนมปังของที่นี่มีให้เลือก 3 แบบ คือ กรอบนอกนุ่มใน กรอบ และนิ่ม ซึ่งเคล็ดลับอยู่ที่การใช้เตาถ่านไฟอ่อนในการปิ้งขนมปังซึ่งจะทำให้มีกลิ่นหอม ส่วนไส้นั้นเน้นความล้นทะลัก เพิ่มใส้นมซึ่งเป็นไส้พิเศษที่ทางร้านผสมเอง โดยรสและความหนืดออกไปทางครีมไม่ใช่นมข้นหวานแบบที่คุ้นชิน ส่วนไส้อื่นก็ปกติไม่ได้สร้างความว้าวมากนัก และด้วยลูกค้าที่มีปริมาณเยอะมากทำให้ไม่สามารถนั่งกินชิลๆ ได้อีกต่อไป รวมทั้งขนมปังก็ต้องปิ้งเตรียมไว้ในปริมาณมากจนความกรอบลดระดับลงไปในบางชิ้น ส่วนใครไม่อยากรอคิว แนะนำร้านเพลินชัย ซึ่งเป็นร้านขนมปังสุดเก๋าแถวสี่พระยาที่เปิดขายมานานพอๆ กัน
เชื่อกันว่าของอร่อยต้องคอยคิวนาน แต่หากคอยอยู่นานนับชั่วโมง แล้วต้องประสบพบเจอกับอาหารที่ไม่อร่อยดังคาด ก็บอกได้เลยว่านั่นคือฝันร้ายชัดๆ โดยเฉพาะในถิ่นที่เต็มไปด้วยร้านคิวล้น คนมหาศาลอย่างเยาวราช การตัดสินใจว่าจะต่อคิวแลนด์ดิ้งลงร้านใดร้านหนึ่งไม่ต่างจากวาระแห่งชาติ เพราะร้านฮ็อตฮิตแต่ละร้านต่างก็ต้องจองบัตรคิวไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมง ดังนั้นถ้าจะยืนรอคิวอย่างจริงจังก็ต้องมั่นใจสักนิดว่าจะไม่พลาดได้กินของอร่อยจริง คุ้มค่ากับเวลาที่เสียไปจริง เช่นเดียวกับลิสต์ร้านอร่อยคอยนานประจำเยาวราชที่เราไปตระเวนชิมมา ทายกันซิว่ามีร้านไหนบ้างที่เรายอมจำนนต่อคิว และร้านไหนบ้างที่เราขอไปเพื่อคำว่าเก็บประสบการณ์จากนั้นก็ ... บัยยยย
แต่ถ้าออกจากบ้านแต่หัววัน แวะไปเช็คอินร้านอาหาร บาร์ และแกลเลอรีฮิปๆกันที่ย่านเจริญกรุงก่อน แล้วค่อยมาเยาวราชตอนค่ำๆก็ได้นะ